Schrijver, journalist, regisseur.
Ook te boeken als spreker, of dagvoorzitter.
Zondag is het Moederdag. De een noemt het een handige vondst van de commercie, de ander ziet een eeuwenoude traditie. Voor velen betekent het vooral gerommel in de keuken, te zachtgekookte eitjes, geperste sinaasappelsap met stukjes schil en paardenbloemen uit de tuin. Er zijn knutsels, op school gemaakt of met de vaders. Ondefinieerbare tekeningen vol liefde en overtuiging.
'Maanden nadat onze dochter Liv was overleden, zaten we in een kamertje in het ziekenhuis. Tot op dat moment wisten we niets over de ziekte van onze kinderen. Alleen dat het verloop grillig en onbekend was.
Steeds vaker krijg ik de vraag: ‘Heb je het al verwerkt?’ Gevolgd door een bezorgde blik. Of ik geen hulp moet zoeken omdat ik zo vaak aan mijn dochters denk. Dagelijks nog wel! En of het niet eens tijd wordt om… Je weet wel: verder te leven.
'Er is vaak verbazing. Soms een vleug verbijstering. Twee kinderen verloren, en toch elke dag je bed uitkomen. Plannen maken voor de toekomst. Lachen met het kind dat leeft. Dan moet je wel heel sterk zijn.
'12 Maart reisde ik ’s avonds naar huis. Ik had over Sara en Liv gesproken op het Lente Diner van Metakids. Een succesvolle avond met een recordopbrengst. Vanuit de Beurs van Berlage loste ik op in de drukte. Mijn anonimiteit groeide, waarmee de vrijheid die ik zo koester.
'In eerste instantie leek het de artsen niet waarschijnlijk dat Sara’s ziekte erfelijk was. Pas na het overlijden van Liv veranderde dit. Er kwam een onderzoek. De medici wilden een verklaring, wij een bewijs van onschuld. De feitelijke bevestiging dat het niet aan ons lag.
